Er is een definitie van het woord ‘lopen”. Dat is gaan van A naar B. Bijvoorbeeld “ik loop naar de supermarkt” of “Ik loop naar mijn werk”
De definitie van wandelen is “Lopen van A naar B maar genieten van het onderweg zijn”. Ik kan dus lopen naar de supermarkt maar bijv een omweg maken met als doel een wandeling te maken onderweg naar de supermarkt.
Het heeft dus net een iets andere insteek dan gewoon ergens heel doelgericht naar toe lopen. Het is alsof je tijdens het lopen misschien iets vertraagd. Je meer bewust bent van het lopen. Je meer bewust bent van de omgeving.
Je kunt natuurlijk ook op tempo wandelen. En dan is je insteek misschien wel om je conditie op te bouwen, of te trainen voor de vierdaagse. Maar dan nog is er de uitdaging om te genieten van het onderweg zijn.
In deze tijden van Covid 19 en maatregelen en beperkingen, kunnen we stress ervaren en hyper zijn, of zijn we juist wat luier geworden van het vele binnen zitten. Of we voelen ons beperkt door weinig sociale contacten. Als er één vrijheid is die we deze tijd wel hebben, is het dat we kunnen en mogen wandelen!
Afgelopen weekend heb ik dat zelf ondervonden toen ik met mijn nichten naar het bos ging en werkelijk haast geen parkeerplaat kon vinden, zo druk was het met wandelende mensen. Positief!
En wandelen biedt veel gezondheidsvoordelen: Het verlaagt je bloeddruk, het blijkt stoffen vrij te zetten die ervoor zorgen dat je hersenen sneller herstellen, je korte termijn geheugen scherper word. Bij een lange wandeling komen er stofjes vrij zoals endorfine, serotonine en dopamine en dit geeft een geluksgevoel. Het helpt je ademhaling te reguleren. Buitenzijn is uitermate goed voor het opladen met vitamine D en Het kan ook helpen een negatieve gedachtenstroom te doorbreken. en zo zijn er nog meer positieve effecten te benoemen die met name gaan over buiten wandelen in de natuur.
Maar vandaag dus accent op ‘genieten van het onderweg zijn’.
Dat vraagt een bewuste keuze. Een sturing van je gedachten. Focussen op het nu en vandaag. Je kunt namelijk een boswandeling maken en zo druk zijn in je hoofd, dat je eigenlijk niets waarneemt van je omgeving. Je wandelt maar ziet en ervaart niets omdat je gedachten maar doormalen en je op de automatische piloot wandelt.
Nog steeds is de beweging goed voor je! En de frisse lucht ook. Maar hoe kan je nu gaan genieten?
Daarbij de kanttekening dat ‘genieten’ een subjectieve beleving is. Oftewel, niemand kan voor jou bepalen wanneer en hoe jij geniet. Dat is aan jou.
En een tweede kanttekening. Er zijn mensen die wandelen niets aan vinden en liever gaan sporten in een sportschool. Of op een andere manier bewegen of ontspannen. Helemaal prima. Die genieten daar (hopelijk) ook van. Maar ik spreek nu even tot de groep die zich het wandelen eigen wil maken of al vaker wandelt.
De oefening voor dit thema is om je tijdens het wandelen heel bewust te focussen op de natuur om je heen. Of te focussen op het voelen van je eigen wandelritme en arm-bewegingen. Om misschien eens diep in- en uit te ademen.
Hoe is je wandeltempo? Is die gestrest? Gehaast? Moeizaam? Kijk eens of je daar in een ontspannen modus terecht kan komen. Misschien net iets trager dan anders. Zodat je letterlijk wat rustiger onderweg bent. Minder gejaagd.
En probeer dan onderweg te letten op details: van bomen, van geuren, van de wind, van de regen of de zon. Wat zie je allemaal om je heen?
Over het algemeen zullen je problemen niet minder worden door er nog een uur extra over te piekeren. Gun jezelf een wandeling waarin je even alle meningen en nieuwsberichten en feiten loslaat. Puur omdat het goed is voor jou. Voor je lichaam, ziel en geest. Het versterkt je immuunsysteem en geeft ontspanning wat zijn positieve weerslag zal hebben op de dag zelf.
Genieten van het onderweg zijn: het is het proberen waard. Laten we het deze week proberen. Alleen of samen. En oefen dan ook de stilte en het focussen op wat je op dat moment ziet en hoort.
Wandelen en geloven.
Wandelen met God is genieten van het onderweg zijn.
We kunnen allerlei metaforen of gelijkenissen toepassen op ons leven, met God. Paulus zegt bijv in de Bijbel dat het leven een wedloop is waarbij je gefocust mag zijn op het behalen van de finish en de krans in ontvangst mag nemen.
In deze podcast dus de vergelijking over ons leven en hoe we dit samen met God kunnen doen. Met Hem onderweg zijn. Met Hem wandelen.
In de Bijbel staat bijvoorbeeld in Micha
Micha 6:8 NBG51 Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat de Here van u vraagt: niet anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God.’
In een Engelse vertaling staat het heel kort: Act justly, love mercy, walk humbly with God.
Als het leven met God een wandelen is met God, hoe verhoud zich dat dan tot dit thema: Wandelen met God is genieten van het onderweg zijn?
Onze ervaringen zijn verschillend. Er zijn mensen die wel geloven in God maar daar verder eigenlijk niet veel mee doen. Ze leven hun leven zonder te veel na te denken over God en ze hopen of geloven wel dat er na de dood een hemel is met God. Zij ervaren niet dat God samen met hun wandelt, onderweg is.
Dan zijn er ook mensen die in God geloven maar dit zeker geen genieten vinden. Integendeel. Zij ervaren het leven als een juk waarin zoveel niet mag en er van alles moet. En dat God iemand is die van bovenaf op ze neerkijkt en vooral checkt of ze alles wel goed doen.
Dan zijn er gelovigen waarin het leven met God een sleur is geworden of een automatisme waarin je gewoon doet wat andere gelovigen ook doen zonder het idee te hebben dat je daadwerkelijk in relatie bent met God. Laat staan er ook nog van kan genieten.
En ik kan mij ook voorstellen dat er mensen zijn die alleen maar meer vragen krijgen naar God als het gaat over de onrust en chaos in de wereld. Als Hij zo groot is waarom grijpt Hij dan niet in? Die denken helemaal niet na over genieten met God.
Maar kan het dan wel? Kan je genieten van je wandel met God?
Ik geloof in God. Ik geloof in Jezus, de Zoon van God. Ik geloof in de Vader. En ik geloof in de Heilige Geest die ons gegeven is om hier op aarde in ons te wonen, tot ons te spreken, te bemoedigen. Ik geloof in een relatie met God. Dat betekent ‘praten met God, luisteren naar Hem, soms stil zijn en soms God aanbidden met zang of rap of welke uitingsvorm dan ook’. Dat het leven met Hem een wandeling is, kan ik goed koppelen aan mijn dagelijkse wandelingen. Een moment nemen om tot rust te komen, om details te zien, om op adem te komen.
Zo kan ik het wandelen met God zien als een levens-wandeling tot mijn dood aan toe (rechtsreeks het eeuwige even in), maar ik kan het ook zien als een dagelijks optrekken met Hem en per dag leren genieten van het samen zijn met Hem.
En als het gaat over dit thema, wat is voor mij dan ‘genieten van het onderweg zijn met God?”
Voor mij betekent ‘genieten’ niet dat ik elke dag gelukkig moet zijn of dat elke dag LEUK moet zijn: de focus van velen vandaag de dag, die we ook voorgeschoteld krijgen via Sociale media. Vind-ik-leuk heeft de overhand. Het streven naar gelukkig-zijn is voor velen belangrijk. Logische vraag is dan wat dat dan betekent? Gelukkig zijn. Is dat Veel likes op Insta? Meetellen met hoe je er uiterlijk uitziet of meetellen met de juiste baan, de juiste hobby’s, het beste inkomen? Opnieuw, dit is voor iedereen weer anders omdat het een persoonlijk gegeven is.
Voor mij is ‘genieten’ het dicht bij mezelf zijn en een glimlach ervaren. Een bepaalde rust ervaren. Een vrede ervaren die uitstijgt boven mijn eigen denken, zoals de Bijbel dat zo mooi omschrijft in het Bijbelboek Filippenzen hoofdstuk 4 in vers 7. Een vrede die begrijpen te boven gaat en die mijn hart en mijn gedachten beschermt. Gaaf he!?
En samen met God genieten van het onderweg zijn is dan de vrede ervaren van het praten met Hem, luisteren naar Hem door de Bijbel, via anderen, door die stille innerlijke stem. Te midden van alle drukte even die rust in en weten dat Hij van mij houdt, Hij mij ziet en mij door en door kent en mij niet veroordeelt. Weten dat ik de dag mag beleven met Hem en dat ik daar Zijn glimlach over ervaar.
Mijn vriendin Grace en haar man Henk werken momenteel op Lesbos met de vluchtelingen. Ze hebben de brand meegemaakt in september, de opbouw van het nieuwe kamp, de bittere nood onder de mensen om uberhaupt eten te krijgen. De storm en regen die het tentenkamp onder water zet. Het gebrek aan toiletten en gemis aan douches. En dan dag in dag uit daar werken en helpen, hoe hopeloos is dat dan? Of niet? Ik heb aan Grace gevraagd “Grace op de plek waar jullie nu zijn, nu leven en werken, hoe zou jij dan omschrijven dat je leven met God een wandeling is waarbij je geniet van het onderweg zijn?”
Misschien geldt die vraag wel voor sommigen van ons, die ziekte en verdriet meemaken, die hun baan zijn kwijtgeraakt of ruzie hebben met familieleden. Sommigen onder ons die in bitter armoede leven of eenzaam zijn? Hoe kan je dan spreken van ‘genieten”?
Grace gaf als antwoord: “Henk en ik ervaren dat we op het juiste moment op de juiste plek zijn, namens God. En te midden van alle chaos en ellende hier, geeft dat ons vrede en zou je dat kunnen omschrijven als ‘genieten van het onderweg zijn’. Onze wandeling met God heeft ons nu hier naartoe geleid en wij ervaren dat we op onze plek zitten. Dat we Gods liefde hier kunnen uitdelen en er kunnen zijn voor anderen. En dat durf ik wel te omschrijven als ‘genieten van het onderweg zijn met God”.
Tja, mooi is dat. Het betekent ook voor mij dus niet dat elk moment een feest is. Maar net zoals je bij een dagelijkse wandel kan kiezen om bewust te genieten zo kan ik ook in mijn dagelijkse wandel met God bewust kiezen om tijd met Hem te nemen en te luisteren naar Zijn liefde voor mij. En dus niet per se mijn gebedslijstje af te werken maar even die bewuste momenten te hebben. Van ontspanning. Van niet gejaagd zijn maar samen even de pas vertragen. Ik kan het voor mij zien en gebruik ook letterlijk mijn wandelingen buiten om in gesprek te gaan met God. Alsof Hij naast mij loopt en ik samen met Hem even tot rust kan komen. Zijn woorden tot mij door kan laten dringen. Zijn beloften kan herinneren en ‘horen’.
Een oefening, omdat ook dan er veel afleiding kan zijn. Om mij heen. In mij. Maar die momenten zijn voor mij belangrijk. En daar kan ik echt van genieten. Het dagelijkse onderweg zijn met God.
En als ik kijk naar mijn leven? Dan zie ik een trouwe God die er altijd voor Mij is geweest en waarvan ik zeker weet dat Hij er ook altijd zal zijn. Tot in eeuwigheid. In alle ups en downs. Met de vraagtekens van het leven.
Ik zou mijn leven met God echt nooit willen inruilen voor een leven zonder God. Hij is zo echt, zo waar, zo trouw, en het geeft mij zoveel vrede en vervulling. Juist om met Hem er ook te zijn voor anderen. Hem lief te hebben boven alles en mijn naaste als mezelf. Niet altijd makkelijk maar dat durf ik ook te omschrijven als ‘genieten van het onderweg zijn”.
Het leven kan soms voelen als een wedloop maar gelukkig zijn er tal van momenten dat ik mag focussen op mijn wandel met God.
OEFENING – Ik zou mezelf en jullie de uitdaging willen meegeven: Probeer in de komende week die momenten met God te nemen. Dat je net als bij een letterlijke wandeling, je probeert te focussen op wie Hij is. Niet op wat Hij wel of niet doet, maar wie Hij is. Zijn karakter. En luister dan eens naar Hem. Wordt stil. En luister.